26 Rabiulawal 1433
Penulis kebetulan dapat menghadiri mesyuarat persatuan ibubapa dan guru-guru di salah sebuah sekolah di Saujana Utama Sungai Buloh.. Antara isu-isu yang diperkatakan atau dibangkitkan ialah jumlah bilangan pelajar yang terlalu ramai berbanding jumlah kerusi dan bilangan guru-guru yang ada.Selain daripada itu jumlah pelajar bagi setiap kelas boleh diumpamakan seperti berada di dalam tin sardin atau bas mini di Kuala Lumpur suatu masa dulu.
Amat malang, dikala negara sedang menuju ke arah negara maju, keadaan seperti ini masih berlaku. Macam mana hendak mencapai kecermelangan jikalau kemudahan asas seperti kerusi dan bilangan kelas tidak dapat diuruskan dengan baik?Amat menyedihkan di kala sesetengah sekolah sering mendapat bantuan berjuta-juta ringgit ketika setiap kali pilihanraya kecil, kemudahan di sekolah kebangsaan seolah-olah dianaktirikan. Kemudahan pembelajaran di Malaysia seolah-olah tidak sama bagi membolehkan para pelajar bersaing secara sama rata. Ada sesetengah sekolah yang pelajarnya tidak ramai, mampu mempunyai alat pendingin hawa bagi setiap kelas atau dewan peperiksaan dan sebagainya.
Keadaan ini tidak berlaku di sekolah kebangsaan di mana rata-rata kemudahan pembelajaran masih jauh tertinggal. Yang berpeluang belajar di asrama penuh mungkin berjaya keluar daripada situasi permaslahan ini. Tak hairanlah ramai di kalangan ibubapa yang sanggup berhempas pulas mahukan anak anak mereka memasuki asrama penuh. Tidak hairanlah sistem pendidikan di Malaysia masih berasingan. Bangsa yang berlainan tidak mahu berkongsi satu sekolah sebaliknya memilih mempunyai aliran sekolah masing-masing.Tak hairanlah rakyat berlainan bangsa sanggup bergaduh disebabkan hanya hendak mendapatkan yam goreng KFC disebabkan kurangnya interaksi di antara berlainan bangsa sejak awal.
Ini mungkin disebabkan cara pemberian bantuan banyak dipengaruhi unsur politik. Namun pihak pemerintah harus sedar bahawa pemikiran rakyat semakin sukar dibaca. Mereka mungkin senyap tetapi yang senyap itu lebih berbahaya. Justeru itu kerajaan digesa agar lebih memperkasakan sekolah kebangsaan dengan kelengkapan asas pendidikan sekolah kebangsaan seperti bilangan kelas dan guru yang mencukupi bagi memastikan akses kepada pendidikan berkualiti dapat dinikmati semua. Ini penting kerana sekolah kebangsaan dibuka kepada semua bangsa berbanding sekolah-sekolah yang mempunyai aliran tersendiri.
Sistem sekolah berprestasi tinggi juga perlu dikaji mengikut nisbah bilangan pelajar dan tidak hanya melihat kepada jumlah % yang mendapat kesemua A dalam peperiksaan. Lebih baik jumlah peruntukan dibuat berdasarkan keperluan sebenar pelajar-pelajar yang bersekolah.
Wallahualam
@MyIktisad
No comments:
Post a Comment